W
latach 1765-1780 nastał w Grodnie czas zwany „Holandią kwitnącą” za sprawą
działań, które wdrożył podskarbi wielki litewski Antoni Tyzenhaus, otwierając w
mieście 18 manufaktur, fabryk i zakładów. Dla rzemieślników niemieckich, którzy
przyjechali do miasta, na bazie starego budynku karczmy podarowanego
grodzieńskim ewangelikom przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego powstał
pod koniec XVIII w. Kościół ewangelicko-augsburski św. Jana.
Kościół
kilkakrotnie przebudowywano. Swój
współczesny wygląd uzyskał tuż przed I wojną światową, kiedy wzniesiono również
dom pastorski. W 1914 do grodzieńskiej parafii należało około 200 rodzin, w
większości niemieckiego pochodzenia. Z grodzieńską wspólnotą luterańską była
związana infrastruktura społeczna, m.in. szkoła dla chłopców i dziewcząt oraz
klub dla kobiet.
Po
włączeniu Grodna do Polski w 1919 parafia została podporządkowana Konsystorzowi
w Warszawie. Po
1945 świątynię odebrano wiernym umieszczając w niej archiwum obwodowe. Po 1995
znów modlą się w niej ewangelicy (nabożeństwa odbywają się w języku rosyjskim).
Na stronie 2 Gazety Warszawskiej 1793 nr 95 - Akt przekazania budynku na cele miejscowej społeczności ewangelickiej http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=60659&from=publication
OdpowiedzUsuń